Bolivia en begin argentinie

Weer te lang niet geschreven maar maakt allemaal niet uit. De laatste keer was de dag voordat ik met 2 dudes uit Australië en Portugal Machu Picchu ging beklimmen, wat geweldig was. We waren om 7 uur opgestaan om een half uur later met een minibusje te worden opgehaald en naar Hydroelectrica te worden gebracht, een gevaarlijke kronkelweg door de bergen met enorme afgronden die de 2,5 meter wijde tweerichtingsweg begrensden. Vanaf Hydroelectrica gaat er een trein naar Aguas Calientes, een plaatsje onder de berg Machu Picchu. Wij hadden om wat geld te besparen maar geen trein geboekt maar zijn langs het treinspoor gaan lopen, een prachtige wandeling tussen enorme piekbergen, overgroeid met ondoordringbare jungle die doorsneden wordt door de rails en de woestste rivier die ik ooit heb gezien. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om voor 6 uur voor de poort van Machu Picchu te staan, wat niet was gelukt omdat de Portugees helemaal ziek was en de hele weg aan het hoesten was. Maar uiteindelijk met een tour de ruines gezien en toen de echte berg, waar de ruines naar zijn vernoemd, beklommen, een klein Inca paadje dat door de bergen loopt om uiteindelijk op de top niks van de omgeving te kunnen zien door een dik wolken pak, maar de weg was prachtig. Het was allemaal geweldig, maar we moesten ook weer weg, de volgende ochtend weer terug gelopen en een bus naar Cusco genomen waar we nog een keer samen zijn uitgegaan, om de dag erna onze wegen te splitsen. Ik ben in mijn eentje naar het Titicaca meer gegaan, waar ik de Duitser met wie ik naar Paracas en Huacachina was gegaan weer tegenkwam. Hij was met een Duitse vriend en een Zwitsers stel dat een jaarlange honeymoon rond de wereld aan het reizen was. Isla del Sol, waar volgens de Inca’s de wereld was geboren, was prachtig, waar ik ook de mooiste zonsondergang ooit heb gezien. De zon die tussen sneeuw gepiekte bergen scheen en door wat afgelegen motregen glinsterend het meer bescheen en een enorme donderstorm links op het meer, terwijl wij de 3 uur dat we hadden geboerenbridged droog bleven. De volgende ochtend vroeg opgestaan om over het eiland te wandelen en aan de andere kant van het eiland te gaan zwemmen. De volgende dag naar La Paz waar we de volgende ochtend een looptour door de stad hadden gedaan, heel leuk, en de dag erna de gevaarlijkste weg ter wereld zijn afgereden met een mountainbike, heel cool en mooi. De dag erna zijn de Duisters en Zwitsers naar Uyuni getrokken en had ik mijn eerste werkdag in Sol y Luna, een Nederlands gerund restaurant waar ik na een hutspot te hebben besteld de dag ervoor ,had gevraagd of ik er 2 weekjes kon werken, wat kon, alleen omdat ik Nederlands was. 2 geweldige weken, met veel gedans en gedrink, Spaans en Carnaval! Hier heb ze voor elke dag een andere traditie voor Carnaval, op vrijdag vriendinnendag, zaterdag kinderdag, zondag jongerendag, maandag ouderdag, dinsdag Ch’alla en woensdag een heilige kerkdag. Op vrijdag, toen ik weer de Portugees had ontmoet, zijn we uitgegaan, maar snel weer naar huis gegaan omdat iedereen vroeg of we gay waren omdat het dus vriendinnendag was. Zaterdag was de hele stad in een watergevecht betrokken, waar ik me natuurlijk ook in heb gemengd. Zondag hetzelfde maar dan nog groter, tot in ons restaurant. Maandag was rustig maar Ch’alla op dinsdag was heel vet. Ch’alla is een traditie waarbij je iets aan Pacha Mama (moeder aarde) offert voor je huis, restaurant of winkel. Wij hebben dus het hele restaurant ondergegooid met snoep en daarna met wijn en bier ondergespoten en zelf gedronken. ’s Avonds kwam een Boliviaans bandje salsa spelen en zijn we met het hele restaurant gaan dansen en veelste dronken geworden. De volgende dag was er niemand in het restaurant, behalve een enkele toerist. Zondag tot en met dinsdag ben ik met een Duitser Huayna Potosí (6088m) gaan beklimmen, heel vet en eng. Daarna terug naar La Paz waarvandaan ik naar Sucre ben gegaan waar een neef van een collega uit La Paz me naast hem in zijn taxi heeft gezet en 3 uur lang me de stad al werkende heeft laten zien. De volgende dag naar een dinopark gegaan waar ze echte dino voetsporen hadden. De dag erna met een Ecuadoriaanse hippie en een Canadese naar Tarabuco gegaan waar een markt en een traditionaal feest was. Heel leuk maar het leukste was de terugreis, in een koeienwagen met 60 man, terwijl de zon rustig onderging en het prachtige landschap om ons heen in een rode schemering liet oplichten. De dag erna om half 6 opgestaan, gemediteerd met de hippie, geyogaad met hem en een Deense en daarna van die hippie een les in armbandjes maken gehad, een beetje een zweverige dag maarja. ’s Avonds gevoetbald met die hippie en wat van zijn hippie vrienden, heel chill allemaal. De dag erna naar Uyuni waar ik een tour over een enorme zoutwoestijn heb gedaan met een hele zure groep, met maar een lichtpuntje, een 53 jarige Duitser die echt belachelijk raar en grappig was, maar voor de rest een humorloos stel uit de VS en Frankrijk en een lesbisch stel uit Zwisterland die streng feministisch waren. De zoutvlaktes waren wel heel vet, en daarna door canyonachtige 4000 meter hoge hoogvlaktes gereden, die omleind waren door enorme volkanen, deels actief met rookpluimpjes, en enorme flamingo kolonies op gekleurde meren, terwijl we langs enorme rotsblokken die door eeuwenoude volkaanuitbarstingen over het landschap waren verspreid. Uiteindelijk heerlijk in een door lava opgewarmd warmwaterbad gebadderd op 4500 meter hoogte terwijl we over een prehistorische omgeving uitkeken. zaterdag weggegaan, naar Argentinie! In de bus zat ik naast een dude uit Tucumán, Argentinie, met wie ik uiteindelijk om half 4 ’s nachts bij de grens aankwam die “dicht” was, wat inhield dat er geen douane was en wij dus geen stempel konden krijgen, die wel nodig was, maar de lokale bevolking gewoon rustig (volgens mij met zakken vol coke) de grens over kon zonder enige check van de douane of iets. Om 6 uur precies kwam er invasie van het leger die de grens “open” zetten en iedereen grondig controleerde, waar we uiteindelijk na een uur klaar mee waren, en we door konden naar San Salvador de Jujuy. In Jujuy niet veel gedaan behalve een hele fanatieke voetbal pot en een naburig dorpje (Tilcara) bezocht. Nu ben ik in Salta waar ik met een Britse tweeling met een kabelkarretje een berg ben opgegaan en waar we toen wat hebben gewandeld, maar verder niet veel gedaan. Morgen met Abel meeten in Cordoba en dan weer verder! Ik ga morgen of overmorgen even al mijn foto’s op facebook uploaden!