Jungle & strand 22 december t/m 4 januari
Door: je boy
Blijf op de hoogte en volg Leon
05 Januari 2014 | Ecuador, Cuyabeno
Heeee iedereen, ik heb weer lang niets geblogd omdat mijn ouders en mijn broertje hier waren. We hebben geweldige dingen gedaan, we hebben in de jungle Tarzan gespeeld, hebben op het strand geluierd en in Otavalo veelste veel dingen gekocht op de enorme markt daar. Maarja ik begin wel gewoon te vertellen. Ik was mijn ouders gaan ophalen van het vliegveld op zondag 22 december. Ze waren helemaal kapot, dus we waren even wat gaan eten en toen gaan slapen. De volgende dag zijn we naar de oude stad gegaan, hebben daar wat rondgelopen, waarna we om 1 uur mijn mams bij school af hebben gezet voor haar Spaanse les. Siemen, papa en ik zijn toen boodschappen gaan doen en wat rond gaan lopen waarna Siempie en ik hebben gekookt. We moesten de volgende ochtend om half 6 op omdat we het vliegtuig naar de jungle moesten halen. We kwamen aan op een landingsbaan, omgeven door oerwoud en een prachtige blauwe lucht. We moesten eerst 3 uur met de auto en daarna 4 uur met de boot om onze hutten in het Cuyabeno reservaat te bereiken. We zijn onderweg gaan zwemmen in de rivier en hebben dolfijnen, toekans, papagaaien en schildpadjes gezien. De dagen in de jungle waren geweldig, omdat we ’s ochtends naar vogels en insecten zochten, ’s middags wandelden in niemandsland, piranha visten en liaan zwaaiden, naar ruziënde aapjes keken of voetbalden op een strandje terwijl de mooiste vlinders langs fladderden, ’s avonds stilletjes op de rivier peddelden terwijl we kaaimannen bekeken of in het bos schorpioenspinnen en tarantula’s zochten en ’s nachts dronken werden met een Mormoon en een stel Amerikanen terwijl we over het leven praatten of boerenbridgden, terwijl een pad over de muur waggelde en nachtvlinders tussen ons op tafel kwamen chillen. De tijd in de jungle staat stil, omdat je geen contact met de buitenwereld hebt, nergens hebt om heen te gaan en toch alles kan zien en doen wat je wil. Weggaan was zuur en de jungle deelde dat met ons, door na drie dagen van prachtig weer, keihard te gaan regenen toen we wegvaarden. Maarja terugkomen in Quito was niet erg, vooral niet omdat we de volgende ochtend vroeg naar Otavalo waren vertrokken om daar heel veel spulletjes te kopen. ’s Avonds zijn we in La Ronda gaan dansen, en heeft mijn vader met zijn schuddende bil de dansvloer tijdelijk helemaal overgenomen. De volgende ochtend zijn Siemen en ik de Pichincha gaan beklimmen, die helemaal was verdronken in mist. Onderweg kwamen we een Amerikaans meisje en een Venezuelaanse jongen tegen die op de terugweg allebei apart de volle laag kregen van hun ouders die hun al uren hadden gezocht. Het was zelfs zo erg dat de ouders van de Venezuelaan de politie hadden gebeld, maarja uiteindelijk maakte het allemaal niet uit want we waren op de top geweest! De volgende ochtend zouden we vroeg vertrekken naar de kust met een gehuurde auto, die waarschijnlijk de kleinste van heel Quito was. Googlemaps zei dat de reis naar Puerto López 7 uur zou duren, maar we kwamen pas na 14 uur aan, om 4 uur ’s nachts nadat we de allerkutste reis ooit hadden meegemaakt, inclusief in een greppel rijden en aangehouden worden door indianen die geld eisten voor Nieuwjaar. De volgende ochtend waren we dus kapot en Peter was ziek, maar we zijn ’s middags wel gaan zwemmen in de oceaan en hebben heerlijke vis aan het strand gegeten. ’s Avonds hebben we kreeft gegeten en zijn Siemen en ik naar Montañita gegaan om oud & nieuw te vieren met 1000en Ecuatorianen die veelste dronken piñata’s, gevuld met slechte herinneringen van het vorige jaar, en vuurpijlen op brandstapels gooiden om daarna lachend weg te sprinten. Het was heel leuk en gezellig allemaal, maar wel echt raar, en ik heb een Nieuwjaarsduik gedaan, wat niet heel bijzonder is want iedereen liep gewoon zonder shirt rond, want hier is het niet zo koud als in Nederland, lol. De volgende dag zijn Siemen, mijn moeder en ik naar Isla de la Plata gegaan, de Galapagos voor de armen. We hebben vogels met blauwe voeten, zeeschildpadden en allemaal mooie regenboog vissen gezien. De dag erna zijn we, na op een prachtig strand te hebben gechilld, aan de terugreis begonnen, dit keer de goede weg kennend. De volgende dag had ik weer les en zijn we ’s middags de oude stad ingegaan en ’s avonds in een restaurant met uitzicht over de stad gaan eten. Daarna zijn Siemen en ik met een Argentijns meisje, die we in Puerto López hadden ontmoet, in La Mariscal wat gaan drinken. Vanmiddag heb ik weer afscheid moeten nemen van mijn familie… heel zuur allemaal want het was geweldig, maar wel weer rustig waardoor ik de tijd heb om deze blog te schrijven en om de komende tijd een beetje voor te bereiden, want dit wordt waarschijnlijk de laatste week les in Quito, waarna ik waarschijnlijk nog een week Spaans gaan leren in de jungle en daarna via de Amazone, per vrachtschip naar Iquitos, Peru, ga reizen en mijn echte reis ga beginnen! Nouja, ik mis jullie allemaal heel erg en foto’s komen.
-
06 Januari 2014 - 20:27
Paula:
Ongelofelijk gaaf Leon, wat een mooie reis. Ik neem aan dat P en D gesloopt zijn.
Maar wat een mooie verhalen en spannend ook. Ik heb heel veel bewondering voor je onderneming en dat je nu in je eentje op stap gaat. Je kunt de hele wereld aan, zo klinkt het!
Veel liefs, en via je verslagen reizen we een beetje mee. Paula zoen -
09 Januari 2014 - 16:35
Anne:
Lajoers gozer!! Op al je verhalen btw
.. btw mijn chemo is verkort :D kan niet blijer zijn...
Maandag vorst en sneeuw hier volgens de weerman :(:(
En over een maandje nyc babey:D nog wat nodig uit tha big apple? ;p
Heul veel liefs,
Anne -
18 Januari 2014 - 23:00
Leon:
Thanks Paula en het is nog steeds geweldig en ik zit nu weer in de jungle en ga morgen weer een blog sturen! En veel plezier in NY en ik heb niks nodig! en wat nice van je chemo en ben je al weer bezig met je nieuwe been? en heel veel liefde xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
